Endemis þvæla fram og til baka með mannanna börn - hinna mannanna - annarra en eigin, manns eigin...?

Misviturlega samansettar nefndir byggja allt sitt á velferð barna, barna ógæfusamra og látinna.

Barnaverndarnefndir eru pólitískt skipuð stjórnvöld, ekki endilega fagfólks.  Útvalinna og samþykktra úrvalsmanna og kvenna til að hafa að leiðarljósi velferð barna annarra, ekki sinna. 

Sama fólk er ekki öfundsvert af hlutskipti sínu, erfið ákvarðanataka.  Að taka börn af ... óhæfum og jafnvel látnum og senda í vist. 

Það ætti að vera sá blettur þjóðarsálarinnar hvað svartastur þeirra sem tóku annarra börn í vist upp á vosbúð og harðræði.  Jafnvel þó það sé gert af ást og umhyggju.  Börnin vilja jú stundum eitthvað. 

Kæra frestar ekki framkvæmd þessara nefnda - nema síður sé.  Það er margdæmt.  Valdið er mikið og vandmeðfarið.  Sé réttur brotinn fer hann sem misrétti í gegn.  Þannig er það bara. 

Sjá ljóti hefur þessi mál sem baksýn í raunveruleikanum af áhuga.  Víða pottur brotinn og oft undarlega í hann búið.  En flestir leikir og lærðir erú í slíkum nefndum - barnaverndarnefndum - af einurð og áhuga, með allt að leiðarljósi sem börnin má betra.  En það bara gleymist oft hve velferð þessara barna er oft dýrkeypt á kostnað kannski hamingju þeirra. 

Oft er "slæmt" foreldri eða nákominn betri kostur en vandalausir þó þeir síðarnefndu séu ekkert nema gæðin.  Tengsl eru vanmetin og allt það sem rætur heita.  En auðvitað er erfitt að draga mörkin hvar vegast á vanræksla og velferð.  Ekkert barn varnarlaust á að þurfa að búa við ofbeldi og allt það ljóta sem slæmar aðstæður bjóða upp á.  Undirritaður telur best að höggva í vandann sem næst uppruna, aðstoða ætt og skyldmenni þegar hægt er - þó þau teljist kannski ekki heppilegustu "foreldrarnir" þegar þeir upprunalegu eru ekki til staðar í raun eða anda. 

Amman sem á óhægt um vik en vill getur verið betri kostur en ofurforeldri sem hefur allt til að bera - nema tengslin.

Sú er mín skoðun í að minnsta.

Munum þó að fjölmiðlamálin eru þeim agnúa sem marki brennd að þar talar yfirleitt bara önnur hliðin, enda ekki ætlast til af stjórnvaldinu barnaverndarnefnd að það tjái sig um hvert og eitt mál.  Það myndi enginn vilja reyna á eigin skinni bótalaust.